Egiazko umeak saltoka, korrika, barrezka, oihuka eta negarka dabiltzan umeak dira. Horrek gakoak ematen dizkigu haurren ekintzek  y todo ello tiene un sentido cuyas claves nos proporciona la teoría que, basada en la comprensión psicodinámica de la actividad infantil, nos permite comprender el sentido profundo de todo ello y en consecuencia nos abre un campo de intervención ajustada para que el niño transforme sus impulsos, los canalice, los exprese, incluso los represente en imágenes y creaciones propias.

Horretarako, Psikomotrizitate Praktika espazio eta denboren pedagogian oinarritzen d. Umeak “jolasteko eta mugitzeko plazerretik pentsatzeko plazerrera” doan prozesua garatu dezake psikomotrizitate gelan. Gela hori aberatsa, anitza eta kolorez beterikoa da, eta heldu batek adi jasotzen eta eusten ditu umeek ekoizten dutena: euren zailtasunak, beldurrak, aurkikuntzak, desioak, plazerra eta emozioak. Era aktibo eta enpatikoan laguntzen du helduak umearen heltze prozesua.

Horregatik guztiagatik esan dezakegu Psikomotrizitate Praktikak pertsonen garapen harmonikoa laguntzen duela, joko espontaneotik norberaren identitatearen hazkuntza eta garapen prozesuak estimulatzeko baliabide pribilegiatua baita.