Heziketarako psikomotrizitate praktika interes handiko tresna da, haurren heltze-prozesuei laguntzea errazten duena. Sakonki aztertutako espazioak eta denborak eskaintzen ditu, haurrek beren hazkunde-esperientziei eta errealitatearekin eta beste pertsonekin duten topaketa progresiboari buruzko guztia adierazi eta landu ahal izan dezaten. Mugimendua, ekintzak eta jolasak funtsezko eta ezinbesteko tresnak dira haurrak bizitzeko eta errealitateak planteatzen dizkien erronkak onartzeko.

Mugimenduak, ekintzak eta jolasak ez dituzte helduek inposatu/zuzendu behar; aitzitik, haurraren desiotik eta bere burua, inguratzen duen mundua eta ezartzen dituen harremanak nolabait menderatzea ahalbidetuko dioten baliabideen subjektu sortzaile izateko gaitasunetik sortu behar dira.

Beren ekintzen, mugimenduen eta jokoen subjektu eta jabe izateko aukera horri esker, haurrek identitate nahikoa eraiki ahal izango dute, bizitzeko eta norbera sentitzeko, lehenengo lotura seguruak eraikitzetik hasi eta bereiztera, bereiztera, autonomiara eta sozializaziora arte.

Helburua haurren mugimendu, ekintza eta jolasen zentzua eta garrantzia ulertzea da, ez soilik dimentsio kognitibo batetik abiatuta, baita hezitzaileei laguntzeko, partekatzeko, balioesteko eta haurtzaroko behar aldakor eta desberdinetara egokitzeko aukera emango dieten jarrera eta gaitasun profesional eta pertsonalak garatuz ere.

Gure prestakuntzak aukera ematen du eskuragarritasuneko jarrerak eraikitzeko, behatzeko, entzuteko, hartzeko, eusteko, eusteko, laguntzeko, epaiketarik egin gabe, ispilu-begirada bat eskainiz, non haurrek beren mugimendu, ekintza, jolas, hitz, adierazpen plastikoen zentzua eta balioa argitu, indartu eta berenganatu baitezakete, inguruko mundua existitu, adierazi eta ulertu eta menderatu nahi dutenean.