Berriak
Sentsibilizazio ikastaroen deialdi berria
Ekintza, mugimendua eta jolasa ume txikien bizitza dira… Edozein ekintzak, mugimenduk edota jolasek balio ote dute garapen osasuntsua izateko?
Garai arraroetan gaude, itxialdian eta “normaltasun berrietan”: maskarillekin, distantzia fisikoarekin, mesfidantza eta beldurrarekin…
Azken asteotan badirudi jende asko konturatu dela harreman persentzialen garrantziaz, gorputzen arteko harremanetaz, besteekin egoteaz, besarkatzeaz, ukitzeaz.
Eta are nabarmenagoa da umeen kasuan: beste umeekin jolasteko beharra, kanpora ateratzea, mugitzea…
Hori guztia argi izan dugu beti gure formazioetan eta umeekin egiten dugun praktikan, eta beti defendatuko dugu.
Umeek jardutea, mugitzea eta jolastea nahi eta ahal izatea izan beharko litzateke hezkuntza- eta terapia-sistema ororen helburua. Eta garapen global harmoniko eta osasuntsua erraztuko duten baldintza egokietan egitea.
Baina ekintzak eta jolasak ez dira behar den bakarra umeek euren burua gizaki autonomo eta sortzaile gisa eraikitzeko bidean, desioa eta komunikatzeko gaitasuna duena.
Saltoak ez du umea egiten; umeak salto egitean bere burua eraikitzen du modu zehatz batean, bere salto egiteko moduaren arabera, laguntzen duen istorioaren arabera (horrek modu zehatz batean salto eginarazi dioelako), momentu zehatz batean, gorpuzkera zehatz batekin, emozio eta sentimendu zehatz batzuekin…
“Ekintza bakoitzean eta jolas bakoitzean jokoan dagoena” da balioa ematen diena (gure kide eta psikomotrizista den J. Angel Rodriguezek dioen bezala).
Eta jokoan dagoena ez da gaitasun motriza (nahiz eta hori ere badagoen), bizitza esperientzia bat baizik. Bizipen horrek, beste hainbatekin batera, umeei euren burua eta ingurua eraikitzen uzten die, eta euren buruaren eta munduaren ikuspegia sortzen doaz. Horrela, haien garapen globala hedatzen doaz, gizabanako gisa eta euren gorputz, ekintza, jolas, sentsazio, mugimendu, irudi, pentsamendu eta irudikapen sinbolikoen subjektu gisa. Euren heltzearen ibilbideko subjektu.
Baina zein da oinarria? Zer behar dute haurrek euren autonomiaren garapen osasuntsurako, jardun, mugitu eta jolastu nahi izateko?
Zalantzarik gabe, jardutearen, mugitzearen eta jolastearen plazerrera sarbidea ahalbidetuko duten helduak izatea haien bizitzan. Helduak eutsitako segurtasun nahikoa duen oinarriari esker garatuko du haurrak esperimentatzeko desio eta plazerra.
Zaintzan eta enpatian oinarritutako jarrerak dituzten helduak. Umeekin harreman argiak eta sostengatzaileak ezartzen dituzten helduak, eusten eta aukerak sortzen dituzten harremanak, esperientzia atseginak, konfiantzazkoak eta seguruak sortuz.
Y cuando hablamos de adultos profesionales de la educación o la terapia, entonces hablamos de adultos que se forman para comprender esas acciones y juegos, comprender esos movimientos y esos cuerpos, comprender esas “personas-niños/as”, y dándoles sentido, desarrollar actitudes adecuadas de escucha, ajuste y acompañamiento, que permitan ofrecerles respuestas e intervenciones que sostengan, contengan y abran caminos a la autonomía y el crecimiento.
Hori da, era orokor eta laburrean esanda, gure Eskolako formazio prozesuetan bilatzen duguna. Umeekin egiten dugun praktikan aplikatzen ditugun printzipioekin koherenteak diren formazio prozesuak, alegia.
Formazio prozesu horietan pertsona, bere autonomia eta bere eraikuntza-gaitasunak errespetatzea oinarrizkoa da.
Formazio prozesu horiek hiru mailen interakzioan oinarritzen dira:
- Formazio Personala: Piedra o eje fundacional de nuestra manera de comprender la formación de aquella persona que va a trabajar con la infancia y que, por ello, constituye el contenido básico de los Cursos de Sensibilización que planteamos como entrada y acercamiento a nuestras formaciones.
- Formazio Teorikoa: No en el sentido de “aprender” conceptos y acumular conocimientos “bibliotecarios” sobre la infancia, sino para dar luz y sentido a la práctica que proponemos y a las acciones, movimientos y juegos de las niñas y niños. En un ir y venir entre la vivencia y los conceptos que le dan luz.
La F. personal, que se va entrelazando con la teoría en nuestros procesos formativos, viene, precisamente, a evitar los peligros de la racionalización y a posibilitar la integración de estos conceptos no solo como conocimiento teórico sino en las actitudes y acciones del profesional, en su manera “de ser y estar” como psicomotricista.
Ez ditugu lan teorikoak proposatzen, testuak “kopiatu eta itsastean” oinarritzen diren horietakoak. Memoriak sortzen dituzte ikasleek, norberaren esperientzian oinarrituta, gure formazioan bilatzen dugun integrazio horretarako baliogarriak direnak. Hori gure printzipio handietan oinarritzen da: “egitearen plazerretik pentsatzearen plazerrera; bizipenetik kontzeptura; bizitakoa sinbolizatzea integratzeko eta zentzua emateko; bizitakoari hitzak jartzea; pentsatzeko sentitzea, sentitzeko pentsatzea”.
- Formazio Praktikoa: Lo que da sentido a todo lo demás, porque de nada sirven grandes y sesudos análisis teóricos y buenas intenciones si no somos capaces de desarrollar en “la verdad de la práctica” todo aquello que “sabemos” y que “sentimos”. Recordar que el nombre de lo que proponemos es PRÁCTICA psicomotriz, en el sentido de que no se trata de una técnica o método, sino de una propuesta que busca el equilibrio entre cierto nivel “técnico o metodológico” y las capacidades y actitudes subjetivas del/de la psicomotricista. Por ello contamos, una vez más bien entrelazado en el tiempo y en su progresividad con lo trabajado en los otros dos campos de la formación, con un cuidado proceso de prácticas que lleven a la “práctica autónoma” de cada psicomotricista, tanto en educación como en terapia, contando con una estudiada estructura de acompañamiento, desarrollada en diferentes sistemas de tutorización, observación, supervisión y evaluación de los procesos individuales de formación.
“Amaierako azterketa” kriteriotik urrun dagoen ebaluazio sistema dugu, “ebaluazio elkarrizketan” oinarrituta. Bertan, auto-ebaluaziorako gaitasuna eta Unos sistemas de evaluación alejados del criterio de “examen final” y fundados sobre el “diálogo evaluativo”, en donde la capacidad de auto-evaluación y el aporte de “espejos productores de sentido” sirvan para el desarrollo de las propias capacidades y la construcción de los recorridos auto-formativos.
Hori da gure hezkuntza eta terapia formazioetan aurkitu dezakezuena. Horietan sartu ahal izateko ireki dugu Sentsibilizazio ikastaro hauen deialdia.
Luzaro Psikomotrizitate Eskolak eta UNED-Bergara Ikastetxe Elkartuak 30 urte baino gehiago daramatzagu elkarlanean formazio zehatz eta kalitatezkoa eskaintzeko. Gure Eskolan formatu diren profesionalek eskoletan eta eremu terapeutikoetan duten presentzia zabalak eta frogatutako aitormenak berresten dute hori.
Puedes leer la carta oficial aquí:
