Berriak
ASEFOPen 41. topaketa: Pandemia garaian esperientzia eta baliabideak partekatzea
Otsailak 6 eta 7an Psikomotrizitate Praktikarako Europarako Eskolen Elkartearen (ASEFOP) 41. topaketa antolatu genuen, lehenengo aldiz, birtualki. Urteroko topaketa horiei esker, formatzaileok elkarrekin partekatu, adierazi, eutsi, hazi eta eraikitzeko aukera dugu, haurtzaroaren alorrean lan egiten duten profesionalentzat kalitatezko formazioak eskaintzeko asmoz.
Azken topaketan pandemiak formatzaileen eta ikasleen egoera emozionalean izaten ari den ondorioak lantzen eta horien inguruan sakontzen jarraitu dugu.
Egoera horrek guregan duen eragina aztertu dugu, eta gure formazioaren oinarri eta esentzia mantentzeko agertu daitezkeen zailtasunak ulertzen saiatu gara. Halakoak gerta daitezke formazioetan parte hartzen duten pertsonengan egoera honek sorrarazten dituen emozio eta sentimendu bizien ondorioz.
Talde bakoitzaren lanaren garrantzia goraipatzeaz gain, eta norberaren bizipen pertsonal eta profesionalak partekatzeaz gain, gure planteamenduen garrantzia eta egokitasuna azpimarratu dugu. Esto nos permite construir recursos adecuados con los que afrontar estas situaciones de crisis emocional, de inseguridad, y miedo, que nos lleva a menudo al bloqueo, a la falta de fuerzas para seguir en aquello que estamos construyendo, a sentirnos en fragilidad e incapacidad.
Ulertu dugu, beste behin, gure formazioek badutela ezinbesteko tresna bat, gure identitate eta berezitasunaren oinarri dena: Formazio Pertsonala.
Hasieran, bazirudien formazio pertsonala egitea ezinezkoa izango zela birusaren ondorioz ezarritako segurtasun neurriak zirela eta.
Baina, lehenengo sentsazio horren ondoren, formatzaile eta eskolen artean hausnarketa egin dugu eta sentimenduak eta ezagutzak partekatu ditugu. Horrela, bizitzen ari garen egoera hobeto analizatzeko eta bertan kokatzeko aukera izan dugu, eta gure praktikak eta formazioak (batez ere, formazio pertsonalak) pertsonak laguntzeko duen balioa ikusi dugu. Izan ere, egoera honek sortutako hauskortasunari aurre egiteko baliabide pertsonal eta profesionalak eraikitzen laguntzeko gaitasuna dute.
Hain zuzen ere, topaketan formatzen ari diren ikasleekin bizitako prozesuak eta laguntzeko sortutako baliabideak partekatu ditugu. “Egin ezin den horretan” zentratu ordez, “egin daitekeen horretan” zentratu gara.
Argi eta garbi ikusi dugu zeinen garrantzitsua den bizitzaz hitz egitea, nola bizitzeaz eta bizitza sortzeaz, gaixotasuna eta heriotza alboratu gabe. Bizitzeko eta bizitza partekatzeko desioari batu dizkiogu elementu horiek, gerta daitezkeenzailtasun eta mehatxu guztiak aintzat hartuz.
Porque en la capacidad de comunicarse con uno mismo, de reconocerse en las sensaciones, emociones, sentimientos, imágenes y pensamientos que nos habitan; en la capacidad de comunicarse con los otros y reconocerles como sujetos de esas emociones, sentimientos, imágenes y pensamientos, al igual que nosotros… Y poder compartir, escuchar y ser escuchados, para comprender y no reaccionar desde la rabia o el miedo, sino desde el deseo de compartir la vida… Porque en todo ello, es que podemos construir recursos para amortiguar y canalizar esas angustias, esas emociones excesivas… y poder construir, frente a destruir o caer en el bloqueo o en la pasividad.
Aurtengo topaketan formazio pertsonalaren alde guztien inguruan egin dugu hausnarketa. Zaintza eta segurtasuna izan ditugu izpide, eta, horren baitan, pertsonen indarra eta norbera eta gainontzekoak eraikitzeko gaitasuna bereziki.
Y hemos completado nuestro trabajo con un trabajo institucional, conducido por la AGASP (Grupo de trabajo francés con el que la ASEFOP viene trabajando desde hace muchos años, así como muchas de sus escuelas). Su trabajo está centrado en el socio-análisis y el trabajo sobre las relaciones dentro de las instituciones entre los diversos colectivos e identidades que las integran, como el profesorado y alumnado, etc.). Trabajo en el que hemos continuado profundizando sobre lo que hemos hecho, en esta situación de pandemia, para mantener nuestro rol de formadores y nuestras formaciones sin perder nuestra identidad.
Ondorioz, gure praktikan eta formazioetan dugun konfiantza indartu dugula esan dezakegu, pertsonek (haur zein helduek) errealitateari aurre egiteko autonomia eta heltzea eraiki eta indartzeko tresna direla ikusi dugulako: desioak eta irudimena abian jartzea beldur edota ezintasunean erori gabe.
Horregatik, ozen esan dezakegu behin eta berriz errepikatzen dugun hori: AURRERA GOAZ!
